Vakantie: Het grote balanceren tussen tapas en goede bedoelingen
Er is één ding dat ik inmiddels zeker weet: vakantie is geen ontspanning. Het is een soort mini-versie van het echte leven, maar dan met zon, zand in je bed en een dagelijks gevecht tussen ‘ik wil uitrusten’ en ‘ik wil álles eruit halen’.
Zeven dagen lang was het genieten. Echt. Maar óók zoeken. Naar rust, naar ritme, naar mijn zonnebril (die ik dus wonderbaarlijk vaak kwijt was), en vooral: naar balans.
Ik wilde niks moeten, maar voelde ondertussen de onzichtbare druk om het wel leuk, gezellig en memorabel te maken. Want ja, hallo: het is vakantie! Je móét genieten. NU!
Voor vertrek had ik natuurlijk de nodige voornemens: extra fit blijven, extra strak in m’n bikini, lekker actief zijn…
De praktijk? Ik zat gezellig op een Spaans terrasje met een tafeltje vol tapas. En terwijl de kannetjes sangria vrolijk om me heen klotsten, dacht ik: ik zou toch best ongegeneerd willen mee proosten. Gewoon, voor het plaatje. Voor het gevoel. Maar ik drink niet :).
Toch was het echt niet alleen maar m’n fitte leefstijl loslaten. Ik heb elke dag gezwommen, flinke wandelingen gemaakt, en – ook best een overwinning – ik heb niet hysterisch calorieën zitten tellen. Dat voelde als winst. En… ik heb zelfs nog 2 mini workouts eruit geknald.
Maar natuurlijk kwam ook dat stemmetje weer langs:
“Je had wel ff wat meer kunnen sporten. Wat minder kunnen snaaien. Wat strakker kunnen zijn.”
Zucht. Ik was moe. En eerlijk? Ook een beetje moe van mezelf.
De kinderen waren (en zijn) fantastisch. En intens. Zo lief, zo grappig, zo… permanent aanwezig.
Ik heb van ze genoten. Echt. En af en toe fantaseerde ik over een geluidsdichte bubbel. Maar hé – dat is óók vakantie: herinneringen maken tussen het ‘mamamamama’ (en papaaaa) en het gedobber door.
En nu we weer thuis zijn? Dan voel ik het meteen: zin in ritme. Slapen in mijn eigen bed. In groenten die niet drijven in olie. Zin in extra gezond eten. Sporten.
Niet vanuit schuld of spijt, maar gewoon omdat het lekker voelt om weer goed voor mezelf te zorgen.
Want wat vakantie me steeds opnieuw leert, is dit:
Het hoeft niet perfect om waardevol te zijn.
Het is niet óf óf. Het is én én. Lekker eten én bewegen. Chillen én jezelf uitdagen. Strak willen zijn én gewoon even toegeven aan het leven.
Dus: voel jij dat ook? Behoefte aan wat meer balans? Kom dan in beweging – bij Fit by Valenteijn of gewoon lekker op je eigen tempo.
Niet omdat je iets moet goedmaken. Maar omdat je het waard bent.
En omdat het leven nét wat lekkerder loopt als jij goed voor jezelf zorgt.
“Balans is geen einddoel, het is een vaardigheid. En gelukkig hoef je ’m niet perfect te beheersen om ervan te genieten.”
