Soms wil ik emigreren.

Niet ver hoor — gewoon naar een hutje op de hei.

Met partner, kinderen, hond en paard… dus echt stil zal het niet worden, haha

Maar ik kwam laatst onderstaande quote tegen..

“My main goal in life is genuinely just to have a good day.”

En eerlijk? Ik voelde ‘m helemaal. Gewoonweg een goeie dag hebben.

Want soms weet ik het dus echt even niet meer.

Maar echt niet.

We worden van hot naar her geslingerd — want, wat ‘moeten’ we nou eigenlijk allemaal?

Gezond eten, duurzaam leven, sporten, vroeg opstaan, goed slapen, investeren in jezelf én in elkaar, grenzen stellen, balans vinden, ontspannen maar ook productief zijn…

En ondertussen de kinderen goed opvoeden, structuur bieden, mindfull zijn, duurzaam boodschappen doen en niet vergeten de hond uit te laten.

Dus soms denk ik: weet je wat, laat mij maar lekker in dat hutje op de hei.

Lekker overzichtelijk, vuurtje stoken, een beetje rust, frisse buitenlucht en goeie koffie.

Hoewel, met mijn zooitje erbij weet ik nu al dat ik daar waarschijnlijk alsnog schema’s zou maken en de kinderen en de hond drie keer per dag zou trainen.

 

Maar weet je wat ik ook denk?

Wat een privilege dat ik me hier druk over kán maken.

Dat ik leef in een wereld waarin mijn grootste zorgen soms zijn of ik wel genoeg water heb gedronken of te veel speculaas heb gegeten.

Er zijn plekken waar mensen geen seconde over “balans” nadenken — ze zijn al blij als er eten is.

Dus ja, dat zet het allemaal een beetje in perspectief.

Toch blijft het soms een gekkenhuis.

Ik vind bijvoorbeeld schrijven heel leuk, maar mijn hoofd gaat alle kanten op en ik wil vooral anderen inspireren, maar wat kun je tegenwoordig nog zeggen zonder dat de suikerpolitie, moedermaffia, klimaatrakkers, sporty spices of stiltecoaches er iets van vinden?

Iedereen lijkt maar te weten hoe het ‘hoort’.

Ik ook. En ik hou van sporten. Echt.

Dat fitte gevoel, sterker worden, die energie — heerlijk. En ook dat anderen meegeven, geweldig!

Maar soms wil ik gewoon níets.

Dan wil ik met een dekentje, een koffie en een stuk speculaas verdwijnen in m’n bubbel.

En dat mag ook.

Want ja, ik betrap mezelf er ook wel eens op dat ik probeer te doen ‘zoals het hoort’:

Gezond eten, opgeruimd huis opgeruimd hoofd, kinderen pedagogisch verantwoord opvoeden, keihard trainen, alles onder controle.

Maar eerlijk? Het werkt niet, nou ja uiteindelijk niet

Als je constant maar wil pieken, wordt het er niet leuker op en zakt de energie steeds verder.

 

Totdat je besluit: ik bepaal mijn regels! Dat is ff een partij bevrijdend!

Je eet gezond omdat het goed voelt, niet omdat het moet.

Je sport omdat je energie wilt, lekker in je lijf wilt zitten, niet uit schuldgevoel of omdat een ander vind dat dat moet.

En ja, af en toe een uitschieter van té gezellig, téveel eten, té weinig slaap of téveel geld uitgegeven — hoort er dan ook wel eens bij.

Een beetje fit, een beetje gezond, een beetje chaos, een beetje van alles wat.

En dat is al hartstikke goed.

Echte kracht zit dus echt niet in perfect zijn, maar in echt, en kunnen lachen om de puinhoop.

In weten dat je soms gewoon een schop onder je hol nodig hebt —

en soms gewoon een dekentje en niks.

Dus laten we het allemaal niet te serieus nemen.

De wereld staat tenslotte in de fik,

dus een goeie dag hebben is al een hele prestatie!