(…Over fit zijn, falen, en wat een bolletje ijs je kan leren)

 

Ik zat op een terras met m’n dochter. Zon op m’n gezicht. IJsje in m’n hand.

En ineens merkte ik iets op dat bijna ontroerend was:

Het was stil..

Niet om me heen hoor — daar knalden scooters voorbij en had een peuter een mental breakdown.

Maar in mijn hoofd was het… rustig. Geen stem die zei dat dit ijsje “echt niet nodig” was.

Geen flits van calorieën of een mentale checklist of ik dit al had ‘verdiend’ met m’n training.

Geen schuldgevoel, geen paniek, geen plan voor hoe ik het morgen zou “goedmaken”.

Gewoon: zon. IJsje. Genieten!

En ik dacht: wow… wat een bevrijding.

Want heel eerlijk? Dat is niet altijd zo geweest.

Ik heb nooit last gehad van echte eetbuien — maar wel van eetgedachten.

Die stille stem die van alles vond van wat je at. Of niet at. Of had moeten eten. Of had moeten laten staan.

En daarbovenop: Ik ben trainer. Coach.

Dit ís mijn werk. Dus die lat? Die ligt soms op olympisch niveau.

Want als ik anderen help bij hun doelen, moet ik zelf natuurlijk ook altijd fit, sterk en in balans zijn. Toch?

Spoiler: dat werkt dus niet zo.

Er zijn dagen dat ik superlekker train, met goede focus en energie.

En… er zijn dagen dat ik het vooral heel knap vind, dat ik überhaupt m’n sportkleren heb aangetrokken.

Maar fit zijn gaat over veel meer dan trainen en gezond eten.

Fit zijn is ook:

  • weten wanneer je rust nodig hebt
  • durven vertragen
  • jezelf niet afrekenen op een getal op de weegschaal
  • of op hoe strak je broek zit na de was (of een ijsje )

En die weegschaal…

Tja. Dat blijft soms een dingetje.

Het blijft gek hoe een getalletje op een stuk plastic bepaalt of je dag goed of slecht begint.

Alsof je waarde aan een cijfertje hangt. Terwijl je waarde gewoon blijft. Altijd! IJsje of niet.

 

Ik zie het ook bij mijn klanten. Mensen die zó hun best doen.

Die trainen, gezond eten, plannen maken, volhouden, afvinken.

En toch het gevoel houden dat het niet genoeg is. Dat zíj niet genoeg zijn. En weet je?

Daar wil ik juist ruimte voor maken. Voor álle versies van jezelf.

Ook de versie die een keertje overslaat. Ook de versie die twijfelt. Die een ijsje eet. Of twee!

Dus als jij denkt: ik moet eerst weer “on track zijn” voordat ik mag genieten…

dan wil ik je uitnodigen om dat los te laten. Genieten is niet iets dat je moet verdienen.

Het mag gewoon. Je mag gewoon.

En nee, dat betekent niet dat je alles loslaat. Of dat het allemaal vanzelf gaat.

Ook voor mij is het soms nog een zoektocht.

Maar het is een zoektocht waarin mildheid krachtiger blijkt dan perfectie.

Dus hier zit ik dan. Op een terras. Met m’n ijsje. Niet als beloning. Niet als zonde.

Maar als moment. Van rust. Van vrijheid. Van “ik ben oké. Precies zo.”

En als jij dat ook even nodig hebt vandaag? Dan hoop ik dat je het jezelf gunt.

Misschien met een ijsje. Misschien met rust. Misschien gewoon even zonder oordeel.

Want dat is óók fit zijn!